donderdag 29 mei 2014

In het holst van de nacht

Toen ik 12 jaar geleden een scriptschrijfprogramma volgde aan het Binger (een postdoc internationale scenario-opleiding) kreeg ik te horen dat vanaf nu ik nog één mantra in het leven had: all your time, is writing time. De opleiding was zeer intensief. Na een paar maanden 24/7 schrijven, film analyseren, brainstormen en leren, was ik in Cannes voor het filmfestival en het appartement waar ik verbleef, begon te draaien met mij als middelpunt. Ik was in Cannes om mijn filmproject aan de man te brengen op de vele borrels, cocktailparties en elke avond in het café voor filmprofessionals Le petit Majestic. Een naam die ik vanwege het Engelstalig karakter van de opleiding lang onthield als Le petty Majestic tot ik op de laatste avond het bord boven de markies van het café las en zag dat er petit stond.
De belangrijkste missie voor pro's tijdens een filmfestival is niet films kijken maar netwerken, ontdekken wie wie is en vervolgens jezelf in de kijker spelen. Wat daarbij helpt is de Cannes filmguide waarin alle gecrediteerden met naam en toenaam worden vermeld. Natuurlijk kost zo'n dik boekwerk geld, geld dat ik als arme student niet had. Ik bezocht de filmmarkt met mijn Aziatische collega en zag op een verlaten standje twee gidsen liggen. Dat was boffen, jammer dat het in het Chinees was geschreven zei ik tegen mijn collega terwijl ik hem de gidsen schonk. Hij keek mij bevreemd aan en gaf mij één gids terug, met de opmerking dat het gewoon Engelstalig was. Ik gebruik geen drugs en het was voor mij de eerste keer om te ontdekken dat vermoeidheid zo'n realiteitsvervormend effect kon hebben.

Het gaf niet, want ik was alleen en hoefde voor niemand te zorgen. Nu ziet mijn leven er heel anders uit. Ik ben een alleenstaande moeder met een kind van vier. Zijn geboorte zette mijn wereld op zijn kop en al mijn tijd werd babytijd. Toch begon dat te wringen en ik keek uit naar de basisschooltijd. Ik moet zeggen dat ik vroeger (pre-babytijdperk) mijn tijd als het ware over de balk smeet. Nu ik heel weinig schrijftijd heb, werk ik superefficiënt direct aan mijn verhaal vanaf het moment dat ik alleen ben totdat ik hem ophaal voor de lunch. Toch bleek dat in de praktijk niet genoeg en 's avonds werkte ik door moeheid half niet zo productief. Nu sta ik al een tijdje om 03.30 uur in de ochtend op. Het voelt wel als in het holst nacht en dat is wennen en niet altijd makkelijk, maar het komt het schrijven ten goede en vooral de wakkere droomstaat waarin ik moet verkeren om het verhaal binnen te treden. Ik heb nog energie anders dan aan het eind van de dag en mijn hoofd is nog niet vervuild met al dan niet dagelijkse beslommeringen. 's Avonds onderuitgezakt op de bank een dvd'tje kijken, is er niet meer bij want dan lig ik net als mijn kind te ronken. Schrijven, je moet er wat voor over hebben. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten